– Advertisement –
Hamburg merkezli yapımcı, Mega Drive’da çalmak için yapılmış bir kartuş albümü olan Technoptimistic’i yeni çıkarmıştı. Eski konsolların tutkulu bir koleksiyoncusu olan video oyunları, bundan önce de Karimani’nin müziğini etkilemişti – buna, piyasaya sürülmemiş hayali oyunlar için 8- ve 16 bitlik temalar içeren bir albüm olan Play The Game de dahil – ancak Technoptimistic’in piyasaya sürülmesi, kariyerinde bir dönüm noktası oldu, diyor, “vinil plaklar ve dijital indirmeler çıkaran bir vanilya tekno sanatçısı”ndan “Remute 2.0” olarak bahsettiği şeye kadar. Belki de bugüne kadarki kariyerinin mantıklı sonucu, artık bir oyun yapmış olmasıdır: Decoder,80’lerin aynı adlı kült Alman siberpunk filmine dayanan görsel bir roman, kendisi de yazar William S Burroughs’un çalışmasının kabaca bir uyarlaması.
Technoptimistic’ten bu yana Karimani, The Cult Of Remute (SNES) ve Living Electronics (SNES) ve Living Electronics dahil olmak üzere bu makinelerdeki kartuşlar veya CD’ler aracılığıyla veya her zamanki şekilde dinlenebilen müzik oluşturmak için ses çiplerini kullanarak klasik konsolların gamını denedi. Oyun çocuğu). 2022’de GBA için Unity, N64 ve Generations için R64 ve Dreamcast için bir CD albümü çıkardı (bkz. ‘Generations oyunu’). Ancak Technoptimistic’ten dört yıl sonra, son sürümü onu Sega’nın konsoluna geri getiriyor. Sega 16bit konsol oyununa böylesine farklı bir tat veren ve Yuzo Kushiro’nun Streets Of Rage 2 film müziği gibilerine güç veren Yamaha FM synth çipinden etkilenen diğer birçok tekno sanatçısı tarafından paylaşılan bir görüş, onun en sevdiği makine olmaya devam ettiği göz önüne alındığında belki de şaşırtıcı değil.
Dekoder için, Karimaniilk kez hem besteci hem de oyun geliştiricisi şapkasını takıyor. Ama en azından bazı şeyleri sabit tutuyor, oyunun müziğini Technoptimistic için kullandığı izleme programı DefleMask’ı kullanarak yazıyor ve “kod sihirbazlığı” için grafik sanatçısı Alien ve demoscene programcısı Kabuto da dahil olmak üzere aynı ekiple çalışıyor. çalıştığı kaynak materyal, bir video oyunu uyarlaması için neredeyse mükemmel bir şekilde uygun görünüyor.
Filmde, kahraman FM, uğursuz bir hükümet kuruluşu tarafından kitleleri hipnotize etmek için kullanılan bir radyo frekansı keşfediyor – endüstriyel gürültülü müzik için değiştirildiğinde kullanılabilir. İsyanları tetiklemek için. Anlatımı, rezil bir şekilde doğrusal olmayan ve kaotik, ancak ilk kez oyun yapan biri olarak Karimani, işleri (nispeten) basit tutmaya çalışıyor.
Oyunun hikayesi, filmin orijinal senaristlerinden biri olan Klaus Maeck ile birlikte yazıldı. Karimani, “O da Hamburg’da yaşıyor, bu yüzden resmi bir Decoder video oyunu seçeneğini tartıştık ve o da bu konuda oldukça istekliydi,” diyor. “Sonra buluşup karakterleri tartıştık ve diyalog üzerinde birlikte çalıştık.” Bu yakın işbirliği, oyunun görselleri için filmden fotoğrafların kullanılmasına kadar uzanıyor, buna rağmen piksel makyajları ve renk optimizasyonu verilmiş. “Bu zor bir görevdi.
Donanımın ses çipi ile müzik yaratmanın benzersiz cazibesi göz önüne alındığında, bir CD albümü pek de zor görünmeyebilir. Ancak Generations herhangi bir CD oynatıcıda çalınabilirken, albüm en iyi Dreamcast’te deneyimlenir. Konsolun kısa ömürlü MIL-CD formatından yararlanır, her parçaya homebrew Dreamcast kaydırmalı nişancı Sturmwind’in geliştiricisi Duranik tarafından oluşturulan gerçek zamanlı 3D animasyonlu kısa öyküler eşlik eder . Büyük plak şirketlerinin desteğinin olmaması ve korsanlık için kolayca istismar edilmesi nedeniyle, konsolun sonraki sürümleri MIL-CD uyumluluğunu kaldırdı.
İkonik tek saniyelik “Se-ga” jingle’ının tek başına alanın sekizde birini kaplayacağı bir kartuş formatında, Decoder’ın sesi, Amiga’dan kaynaklanan bir dosya formatı olan MOD dosyalarının kullanımıyla olağan sınırlamaların ötesine geçer. Daha önce bir Mega Drive başlığında hiç kullanılmamıştı.
“Mega Drive gerçek örneklemeyi desteklemiyordu, sadece basit örnek çalmayı destekliyordu, ancak enstrümanları yapmıyordu, oysa Super Nintendo’nun sese tekli dalga biçimleri yükleyebileceğiniz bir örnekleyicisi vardı. çip ve ardından ‘gerçekçi’ sesler üretin” diye açıklıyor. Ancak burada Karimani, donanımı pek çok SNES film müziğinin “sahte orkestra” seslerine benzer bir şekilde güçlendirmeyi başardı. Projeye uygun göründü, diyor: “Decoder, 80’lerin başlarından kalma bir punk filmi.
Eski oyun donanımının sınırlamalarıyla çalışmak Karimani için bir tutku olmaya devam ediyor. Ancak, geçmişteki hemen hemen her popüler konsol için bir albüm çıkardıktan sonra, şimdi farklı bir mücadeleye hazır olması mantıklı. Gelecekteki oyunlarla daha çağdaş platformlarda Decoder’ın dünyasını genişletme olasılığının ipuçlarını veriyor. Aynı zamanda, bir Korg modüler sentezleyici kadar enstrümanı olan araçları da geride bırakmak üzere olması pek olası değil. “Her zaman bir sonraki yolculuğu ve bir sonraki macerayı arıyorum ve orada henüz bitmemiş bazı maceralar var! “
