Sevgi
Neden sevgi?Aşk,aşık olmak neydi?
Şimdiye kadar hiç sevmiş miydim,hiç aşık olmuş muydum?Bunları tam bilemiyorum,ama sevdiğim,aşık olduğumu sandığım olmuştu.
Geçmişte yaşadığımı tam anlamıyla adlandıramasam da,şimdi dağlarda bulduğum şeyin sevgi olduğuna inanıyorum.
Belki de yaşamım boyunca aradığım şey buydu.Sevgiyi arıyordum.Katışıksız saf sevgiyi arıyordum.Kirletilmemiş,sahte olmayan sevgiyi arıyordum.Çıkarlara dayanmadan,
birşeyler beklemeden,karşıklısız sevebilen insanları,böyle insanların yaşadığı yerleri arıyordum.
Ne çok sahte sevgi ile karşılaştım.Ne kadar çok aldatmışım kendimi.Ne kadar çok sevdiğime,sevildiğime inandırmıştım kendimi.Ne kadar yazık.Hepsi birşeylere
dayanmıştı.Hepsi,o şeyler son bulunca son bulmuştu.
Sevgi bitmemeliydi,eskimemeliydi,yıpranıp yok olmamalıydı.Şimdiye kadarki sevgilerim hep böyle oldu.Hep bir yerlerde bitti.Hep bir yerlerde eskidi.
Sevdiğimi ve sevildiğimi ilk defa dağlarda tam anlamıyla hissettim.Damarlarımda yüreğimin ta derinliklerinde ilk defa bu kadar sıcak birşeyler hissettim.
İlk defa karşılıksız,ilk defa katıksız bir sevgi göğsümü doldurdu.
Seviyordum insanları seviyordum artık.Hiçbir şey beklemeden,hiçbir şey istemeden vurulan,ölebilen bu insanları seviyordum.
Bulmuştum artık.Sevebileceğim insanları bulmuştum.Sevmeyi sevilmeyi an çok hakeden onlardı.Hiçbir şeyleri olmayan ve hiçbir şey beklemeyen bu insanlar,
ancak sevilebilirdi.Ancak onların sevgisi karşılıksız,ancak onların sevgisi beklentisiz,saf,tertemiz olabilirdi.
Ve ,ben ancak onlar tarafından karşılıksız sevilebilir,ancak onları sevebilirdim.
Sevgi;
Bazen çatışma anında,ölüme ramak kaldığı bir sırada,yanıbaşında sana güven veren yoldaşının bakışlarıdır.
Bazen,son nefesini vermekte olan bir gerillanın başını dizlerine koyarsın gözlerinin içine bakar,son nefesini toparlar ve dudaklarının arasından
son sözleri dökülür:”Üzülme be!” der.Sevgi,bu son sözlerde gizlidir.
Bazen kar içindesindir.iliklerine kadar işlenmiştir,elayak buz tutmuştur.Bir yoldaş sırtını sırtına yaslar.Onun soluğu ile ısınırsın.Belki de bu soluktur sevgi.
Bazen bir gerillanın dağları inleten kahkahasıdır.Bazen soğuk bir şakadır.Bazen bir cümle,bazen bir kelimedir.
Sonuçta karşılıksızdır.Sonuçta saf ve temizdir.Sonuçta beklentisizdir.Bunu aramıştım.Ve dağlarda buldum.İnsanlar ancak dağda böyle birbirlerini
sevebilir.Çıplak yüreğinden başka bir şeyi olmayan gerillanın sevgisidir,gerçek sevgi.Çünkü sevgisinden başka sahip olduğu ve sevgisindan başka verebileceği hiç birşeyi
yoktur gerillanın.Biricik varlığıdır onun.Bu nedenle sevgisini tertemiz tutar.Hiçbir şey onun sevgisini kirletemez.
Bu nedenle kutsaldır gerillanın sevgisi.
Bir güçtür sevgi.Güç veren bir olgudur.Harekete geçiren,yaptıran ve yaşatan sevgidir.
En zorlu koşullara sevgi ile karşı koyulur.Açlığa,susuzluğa karşı koydurtan hep o sevgidir.Sevdiğin için katlanırsın en acımasız koşullara;fıtınaya,
kara sevgi ile karşı koyarsın.
Dağlarda yürüten sevgidir seni.En yorgun anlarda sana adım attıran sevgidir.Kar içinde uykularını süsleyen sevgidir.
Herşey sevgi ile başlar.Seversen doyarsın,seversen katlanırsın,seversen karşı koyarsın,yoksa dayanılmaz olur herşey.
Sevgi herşeydir dağlarda,güç veren,yürüten odur.Gün gün yaşatan,damarlarını dolduran sevgidir.Olmazı olur kılan,imkansızı imkanlı kılan,dayanılmazı
dayanılır,geçilmezi geçilir,aşılmazı aşılır kılan hep sevgidir.
Sevgi tanırdır dağlarda.Tek dayanak,tek güç,tek yaratan sevgidir.
Sait Faik:”Herşey bir insanı sevmekle başlar”demiş.
Dağlar da böyledir:”Herşey sevmekle başlar.”
Halil Uysaldağlarda yaşamın dili
